امیرحسین زندی

محمد ابراهیم الهی تبار در دیدار با اعضای حزب کارگزارانسازندگی ملایر و برخی از افراد اصلاح طلب بیان کرد:

از انتخاب دکتر پزشکیان پشیمان نیستیم و از دولت اش حمایت می‌کنیم ، در انتخاب مدیران باید به جوانان اعتماد کرد هر جا به جوانان اعتماد کردیم نتیجه خوبی گرفتیم

دولت دکتر پزشکیان بهترین دولت بعد از دولت سید محمد خاتمی‌است که برای اصلاح طلبان یک سرمایه شد و مردم و جوانان برای همین عملکرد دولت خاتمی‌بود که به جریان اصلاحات اضافه شدند

همین سرمایه‌ی معنوی و مردمی‌بود که در سال ۹۲ باعث رأی آوری اقای روحانی شد

اما امروزه به نظر می‌رسد که آقای پزشکیان می‌خواهد با رویکردهای جدید و اعمال آن اعتبار کشور را دوباره برگرداند و با سر سختی و شجاعت

کشتی به گل نشسته‌ی اقتصاد و سیاست خارجی را نجات دهد و در این میان باید در نقد ایشان منصف باشیم

نکات مثبتی که در دولت ایشان شایان ذکر است اول جلوگیری از اعمال قانون حجاب اجباری و سایه‌ی سنگین فیلترینگ که نشان داد جرقه‌ی کم کردن سانسور در فضای مجازی زده شده است و قرار است این روند ادامه پیدا کند. این عمل در شرایطی بود که اگر جبهه‌ی مخالف رای می‌آورد قطعا ذره‌‌‌ای برای کم کردن آن تلاش نمی‌کرد و حتی در پی تشدید آن بود.

دوم با سیاست و مدارای عالی

کشور را از ورود به جنگ و ادامه‌ی روند وعده‌های صادق بیهوده ( که موجب شعله ور شدن جنگ تمام عیار می‌شد ) حفظ کرد و حالا منتظر آرام شدن شرایط و جو سیاسی خاورمیانه و آغاز مذاکره و زنده کردن برجامی‌دیگر است.

اما بیان نکات مثبت

ما را نباید از نقد منصفانه و به حقی باز دارد به نظر من بحث وفاق ملی یکی از نقاط ضعف ایشان بود که با وجود فلسفه‌ی خوبی که این گفتمان دارد اما در واقعه دچار کم کاستی‌ها و کجی‌های بسیاری شد که بنده مهم ترین اش را مدارا و ورود اشخاص جبهه پایداری و نزدیک بودن به آقای جلیلی در داخل دولت می‌دانم

چنان که یادمان نرفته وقتی چند روز از معارفه‌ی شهید رئیسی گذشته بود به یکباره بخشنامه‌‌‌ای آمد که بانیان وضع موجود باید از کلیه‌ی پست‌های مملکتی کنار گذاشته شوند و در این حرکت حتی به پست‌های کوچک برخی دوستان نیز ترحمی‌نشد ، اما در اینجا درست است که حرف دولت پزشکیان وفاق و تعامل است ولی نباید فراموش کرد که روی کار گذاشتن افرادی که کوچک ترین اعتقادی به اصلاحات و حتی اعتدال و میانه روی ندارند امری نسبتا اشتباه و به نظر بنده ناپسند است چون می‌تواند تبعات ناخوشایندی برای دولت و جامعه در پیش داشته باشد.

ما باید سعی کنیم که اصلاحات را با تحزب و تشویق مردم به الحاق به احزاب ، زنده نگه داریم و از افراط و تفریط جامعه را دور نگهداریم ، ما معتقدیم که راه درست از اصلاحات می‌رود به شرط این که خود و مردم فلسفه و احتیاج به اصلاح را در جامعه باور کنند. ما باید باور کنیم که اصلاحات تا زمانی که مردم نخواهند در جامعه به وجود نمی‌آید و این نیاز به همت خودمان و اشخاص عضو احزاب دارد.